ΤΟ ΓΡΑΦΕΝΙΟ ΚΑΙ ΑΛΛΑ «ΕΞΩΤΙΚΑ» ΥΛΙΚΑ

Το θυμάμαι σαν να είναι χθες. Η μάνα μου να μπαίνει στο σπίτι κρατώντας με καμάρι τα πρώτα πλαστικά «τάπερ». Πολύχρωμα, γυαλιστερά,και προκλητικά, διαφόρων σχημάτων και μεγεθών, ήρθαν για να μείνουν, εγκαινιάζοντας στον δικό μας μικρόκοσμο, τον αιώνα των πλαστικών. Εξωτικό υλικό για την εποχή. Από τότε, κύλησε πολύ νερό στ’ αυλάκι της τεχνολογίας υλικών. Μέχρι τα τέλη του προηγούμενου αιώνα, σχεδόν σε όλο το φάσμα των κατασκευών, κυριαρχούσαν 5-6 πρωτογενή υλικά και συγκεκριμένα ξύλο, μέταλλο, γυαλί, κεραμικά, πλαστικά, πέτρες  και σκυροδέματα.  Μάλιστα, ακόμη πιο παλιά , το 1820, ο άγγλος καθηγητής E. Turner  είχε προβλέψει, εντελώς λανθασμένα, ότι «η εποχή των μεγάλων χημικών ανακαλύψεων έχει τελειώσει. Είναι προτιμότερο τώρα να εξετάζουμε τις υπάρχουσες πληροφορίες και να τις επεξεργαζόμαστε κριτικά, παρά να φτιάχνουμε νέες ενώσεις».